ایرانیان دقیقاً چه زمانی و چگونه بافت فرش ماشینی مشهد اردهال را آغاز کردند، در حال حاضر ناشناخته است، اما دانش قالی بافی و طرح های مناسب برای پوشش کف، مطمئناً در منطقه ای که بیزانس، آناتولی و ایران را می پوشاند، موجود بود: آناتولی، واقع بین بیزانس و ایران.
از سال 133 قبل از میلاد توسط امپراتوری روم اداره می شد. از نظر جغرافیایی و سیاسی، آناتولی با تغییر اتحادها و جنگ و همچنین تجارت، روم شرقی را با امپراتوری ایران پیوند داد.
از نظر هنری، هر دو امپراتوری سبک‌ها و واژگان تزئینی مشابهی را توسعه داده‌اند، که نمونه‌ای از موزاییک‌ها و معماری انطاکیه رومی است.
الگوی فرش ترکی که بر روی تابلوی یان ون ایک به تصویر کشیده شده بود به منشأ رومی متاخر برمی‌گردد و مربوط به موزاییک‌های کف اولیه اسلامی است که در کاخ اموی خربة المفجار یافت شده بود.
تکه‌های قالیچه‌های پرز از نقاط یافت شده در شمال شرقی افغانستان، که بنا بر گزارش‌ها از استان سمنگان منشأ می‌گیرد، از زمان آغاز قرن دوم تا اوایل دوره ساسانیان با کربن قدمت دارد.
در میان این تکه‌ها، برخی تصاویر حیواناتی مانند گوزن‌های مختلف یا موجودی افسانه‌ای بالدار را نشان می‌دهد. از پشم برای تار، پود و پرز استفاده می شود، نخ به صورت خام تابیده می شود و قطعات آن با گره نامتقارن مرتبط با فرش های ایرانی و خاور دور بافته می شود.
در هر سه تا پنج ردیف، تکه‌های پشم نخ ریسی، نوارهای پارچه و چرم بافته می‌شود.[22] این قطعات اکنون در مجموعه الصباح در دارالاثر الاسلامیه کویت موجود است.
تکه‌های فرش، اگرچه به‌طور قابل اعتمادی مربوط به اوایل زمان ساسانیان است، اما به نظر نمی‌رسد که مربوط به فرش‌های باشکوه درباری باشد که فاتحان عرب توصیف کرده‌اند.
گره‌های خام آن‌ها که دارای شگ در قسمت عقب است، به نیاز به افزایش عایق اشاره دارد. این فرش‌ها با نقاشی‌های درشت حیوان و شکارشان، احتمالاً توسط مردم عشایر بافته شده است.
