در دوران بازسازی مالیات صابون انار دیترون در انگلستان معرفی شد، به این معنی که تا اواسط دهه 1800، صابون یک کالای لوکس بود که به طور منظم فقط توسط افراد مرفه استفاده می شد.
فرآیند تولید صابون تحت نظارت دقیق مقامات درآمد بود که اطمینان حاصل کردند که تجهیزات صابون سازها در صورت عدم نظارت در قفل و کلید نگه داشته می شوند.
علاوه بر این، صابون نمی تواند توسط سازندگان کوچک تولید شود، زیرا قانونی که تصریح می کند دیگ های صابون باید حداقل یک تن امپراتوری را در هر جوش تولید کنند، که این فرآیند را خارج از دسترس افراد عادی قرار می دهد. هنگامی که مالیات در سال 1853 لغو شد، تجارت صابون تقویت شد و مقررات زدایی شد.
ویلیام گوسیج صابون با قیمت پایین و با کیفیت را از دهه 1850 تولید کرد. رابرت اسپیر هادسون در سال 1837 شروع به تولید پودر صابون کرد، در ابتدا با آسیاب کردن صابون با هاون و هاون بنجامین تی بابیت، سازنده آمریکایی، نوآوری‌های بازاریابی را معرفی کرد که شامل فروش صابون و توزیع نمونه‌های محصول می‌شد.
ویلیام هسکت لور و برادرش، جیمز، در سال 1886 یک کارگاه صابون کوچک در وارینگتون خریدند و چیزی را که هنوز یکی از بزرگترین تجارت صابون است، که قبلا Lever Brothers نامیده می شد و اکنون Unilever نامیده می شود، تأسیس کردند. این مشاغل صابون جزو اولین شرکت هایی بودند که از کمپین های تبلیغاتی در مقیاس بزرگ استفاده کردند.
روش‌های مختلفی برای تهیه صابون برای علاقمندان وجود دارد اکثر صابون سازها از فرآیندهایی استفاده می کنند که در آن گلیسرول در محصول باقی می ماند و صابون سازی تا چند روز پس از ریختن صابون در قالب ادامه می یابد.
گلیسرول در طول روش فرآیند داغ باقی می ماند، اما در دمای بالا استفاده می شود، واکنش عملاً در کتری، قبل از ریختن صابون در قالب، کامل می شود. این فرآیند ساده و سریع در کارخانه های کوچک در سراسر جهان به کار گرفته می شود.
صابون سوپرچرب نسبت به صابون بدون چربی بیشتر دوستدار پوست است، اگرچه می تواند احساس “چربی” به جا بگذارد. گاهی اوقات، نرم کننده ای مانند روغن جوجوبا یا کره شی به آن اضافه می شود.
ماسه یا پوکه ممکن است برای تولید صابون تمیز کننده اضافه شود. مواد تمیز کننده برای حذف سلول های مرده از سطح پوست در حال تمیز کردن عمل می کنند. به این فرآیند لایه برداری می گویند.
